Alkohole . Degustacja . rumOn 23 marca 2020 by admin

Epidemia z pewnością dotyka nas wszystkich. Z dnia na dzień nasze życia, zwyczaje, codzienne czynności zmieniły się nie do poznania. Z oczywistych przyczyn nie mogę zajrzeć do żadnego baru; wszystkie zostały zamknięte. Mam materiał na jeszcze jeden wpis, możemy sobie wspólnie umilić czas i wyobrazić wieczorny wypad do lokalu. Odrobina wyobraźni i znowu jest normalnie…

Kraken

Obieram współrzędne na Śródmieście, ulica Poznańska, prawie na rogu z Wilczą. Zima chyli się ku końcowi, a ja ten wieczór chcę spędzić w tropikach. Wsiadam więc w autobus i jadę upolować dobry rum, w skrócie rumbus tropikalny. Pełen entuzjazmu wpadam do Kraken Rum Baru, a tam rozpływam się wśród tłumu… Lokal jest przepełniony, z trudem znajduję jedno wolne miejsce przy barze. Grzeczniutko siadam i toczę nierówną walkę ze wszystkimi samcami alfa tego miejsca, walkę o zamówienie odrobiny złotej cieczy. W ogromnym gwarze, ruchu i napięciu w końcu udaje mi się nawiązać kontakt z kapitanem tego statku, Panem barmanem. Pytam o butelki od Velier (poruszyłem ten temat tu) co niestety powoduje u Pana barmana konsternację, a u mnie samoczynne opadanie kącików ust. Coż… lecimy do Kolumbii…

Dictador XO Insolent

• 

• 

Dictador to marka kolumbijska. Ze wstydem stwierdzam, że dla mnie Kolumbia to kokaina, FARC, kartel z Medellin, Pablo Escobar, kartel z Cali (ech ten Narcos…) i piłkarz, któremu zawsze zazdrościłem bogactwa owłosienia na głowie Valderama. Rumy Dictador powstają w Cartagenie, malowniczym mieście nad Morzem Karaibskim. Dictador Insolent leżakuje w beczkach po sherry i porto. Beczki te są w trakcie leżakowania opróżniane, wypalane (dodatkowa karmelizacja) i ponownie napełniane co ma wydobyć z nich maximum aromatów.
Nos: banan, wanilia, kakao, kawa, toffi, szczypta ananasa 😀, odrobinę alkoholowy.
Usta: kakao, kawa, mleczna czekolada, rodzynki, daktyle.
Finisz trochę pieprzny, nieco tytoniowy, dla mnie odrobinę za krótki, czego bardzo żałuję bo ten rum to PETARDA 🙂 świetny balans, można pić i pić…

Zabić diabła, czyli Kill Devil z Gwatemali

O rumach z serii Kill Devil wspomniałem już w swoim poprzednim wpisie (o tutaj). Tym razem produkt z Gwatemali, z destylarni D.A.R.S.A. Można śmiało powiedzieć, że nie jest to znana w świecie alkoholi destylarnia. Gwatemala słynie z rumów Zacapa, ciekawie będzie spróbować czegoś niszowego. Mój diabeł jest rumem “single cask” czyli z pojedynczej beczki. Takich butelek jak na zdjęciu rozlano 162, więc jest to bardzo limitowana pozycja. 10 lat w beczce (niestety nie wiem jakiej, obstawiam po bourbonie) i moc 46% zapowiada dobry trunek. Już czuję w kościach tę Gwatemalską dżunglę 🙂
Nos: aceton, rozpuszczalnik, wanilia, całkiem intensywny, odrobinę słodki.
Usta: wanilia, orzechy, kakao, kawa, raczej wytrawny, pieprzny.
Finisz: ostry, mocno pieprzny z posmakiem dębiny. Beczka musiała być po bourbonie. Na pewno gorzej zbalansowany niż Dictador.

Dos Maderas Seleccion

Czas miło upływa odwrotnie proporcjonalnie do ilości ludzi w barze. Gwar nie ustaje, a kapitan polewa coś lżejszego. Po dwóch poprzednich pozycjach schodzimy nieco z tonu. Rum Dos Maderas Seleccion to blend rumów z Barbadosu i Gujany, które to później dojrzewają jeszcze w Jerez w Hiszpanii. Rumy z Barbadosu i Gujany leżakują w beczkach po bourbonie, a w Hiszpanii odpoczywają sobie w beczkach po sherry (Pedro Ximenez). Moc 42 % (niby jest to moc beczki – sporo z niej wywietrzało). Brzmi ciekawie, przekonajmy się co kryje kieliszek.

Nos: niezbyt lotny, bardziej wytrawny niż Dictador, słodszy niż Kill Devil, czerwone owoce, trochę rodzynek.
Usta: wyraźny wpływ sherry, rum jest słodki, czuć rodzynki, dojrzałe maliny, wchodzi też wanilia i pieprzność.
Finisz zawodzi, jest krótki, więc ciach!

Admiral Rodney

Do knajpy przybywa piratów. Pan barman serwuje mi coś z własnego polecenia. Nie pozostaje mi nic innego jak skorzystać, a następnie opuścić pokład. Admiral Rodney uśmiecha się do mnie z butelki i pozdrawia z karaibskiego kraju Saint Lucia, o którym nigdy w życiu nie słyszałem. Zakładam, że Pan admirał dawno temu skopał czyjeś tyłki czym zasłużył sobie na nazwę rumu. Na wyspie działa jedna destylarnia pozyskująca melasę do produkcji rumu z Gujany. Admirał dojrzewał w beczkach po bourbonie przez około 12 lat (brak dokładnych informacji) i grzeje nasze gardełka mocą 40%.

Nos: faktycznie jest bourbonowy, wanilia, karmel, niezbyt lotny.
Usta: toffi, karmelki, miodowy, bardzo pieprzny.
Finisz: całkiem długi, słodki, ciągle karmelowy i pieprzny. Ogólnie średniak, ale zachęca do poznania rodziny admirała.

Było miło, ale na tym koniec. Podsumowując wieczór – wygrał Dictador, drugi Diabeł, trzeci Admirał i ostatni Dos Maderas. Co do knajpy… byłbym krytyczny, ale ponieważ siedzimy wszyscy w domach to napiszę jedynie, że jest to miejsce na niezobowiązującego drinka, piwo, no i może rum.

Następny bar po epidemii, salut !